11 december 2019 

"Ontwijnen?! Wat een stom woord!" - De weerstand tegen een alcoholvrije boodschap.

Vorig jaar, in december 2018, verscheen mijn boek Ontwijnen – echt blij alcoholvrij en ik schreef er trots over op Facebook. Alleen al de tekst ‘hij is nu verkrijgbaar!’ met een foto van het omslag van het boek zorgden voor pittige reacties. Jee, die had ik niet aan zien komen: “Mein Kampf is verboden, maar dit mag wel?” of “Krijg je ook een touw bij dit boek?” en natuurlijk vele variaties op: “Wat een zuur wijf, hou toch je mond want we mogen al niks in dit land”. Ik had me best een beetje voorbereid maar dit… Het werd me flink duidelijk; ik raakte hiermee een enorm gevoelige snaar. Alcohol is de teddybeer van de volwassenen en daar mag je niet aankomen. En nee, er ook niet naar wijzen, laat staan het benoemen.

Eind 2017 ben ik gestart met de online programma’s van Ontwijnen, eerst met Facebook groepen en video’s vol tips. Ik was toen zelf zo’n 1,5 jaar alcoholvrij en heb mij enorm verbaasd dat de keuze voor niet drinken je niet in dank wordt afgenomen door je omgeving. Stop je met roken, dan is iedereen blij. Wat goed van je! Bijna niemand zal je nog aanmoedigen om toch weer te beginnen. Met drank is dat anders. Ik weet nog dat mijn omgeving het best een paar weken ok vond, mijn keuze om niet te drinken, maar daarna moest het toch wel echt over zijn. Want Jacq, hoe doe je dat dan wanneer we gaan eten? En het weekend met de meiden? Dan kun je misschien beter niet meegaan..

Ook waren er veel mensen die er gewoon niets over zeiden. Het onderwerp compleet uit de weg gingen, terwijl we daarvoor samen altijd en overal lekker aan de borrel waren. Ik heb wel meegemaakt bij familie dat voor alle aanwezigen een drankje werd ingeschonken en ik gewoon werd overgeslagen. Op andere momenten zeiden ze: “doe je alweer normaal?” maar mij compleet negeren, dat gebeurde dus ook. Of andersom, dat wanneer mensen bij ons op bezoek waren en er gewoon wijn in huis was en ik het aanbood, iedereen dan met een ontevreden hoofd thee dronk. Terwijl ik graag voor mensen in- of bijschonk maar er dus duidelijk een stil protest gaande was.

Terug naar de social media. Door Gordon weleens een ‘open riool’ genoemd en terecht. Tegenwoordig plaats ik wekelijks video’s over een alcoholvrij bestaan. Wat je allemaal meemaakt, bijvoorbeeld tijdens Dry January of een maandje ‘Ik Pas’, antwoorden op de hamvragen, zoals ‘wat drink je dán?’, en vooral veel inspiratie en de voordelen van niet meer drinken. Ook hierbij gaan veel kijkers direct met de feesthakken in het zand en vinden de filmpjes betuttelend. “Eerst mogen we niet meer roken, en nu ook niet meer drinken?! Belachelijk!”. Ook al zeg ik in geen enkel filmpje dat ik het verbied of dat ik oproep tot een anti alcohol protest mars, de kijker voelt zich persoonlijk aangevallen en reageert op een puberale manier dat ze vanavond lekker dronken gaan worden, met al hun vriendinnen. Lekker pûh, Jacqueline!

Nog even terugkomend op de teddybeer. Want dat is echt wat alcohol is in onze maatschappij. We nemen hem op schoot wanneer de 5 in de klok is. Wanneer we het verdiend hebben. Bij iedere sociale gelegenheid waar we met meerdere volwassenen zijn. Bij een crematie. Een geboorte. De zondagmiddag. Na het sporten in de kantine. In onze late tienertijd kwam het als het ideale hulpmiddel op ons pad. Het leek hét middel om ons te redden in ongemakkelijke en nieuwe situaties, om ons te helpen onze emoties te uiten of alleen al een plaats te geven. Te kunnen communiceren of dapper te zijn. Het probleem is dat we te maken hebben met een zwaar verslavend middel, iets wat direct een verboden hard drug zou zijn als het nu zou worden uitgevonden. Gewoon te koop in de supermarkt. Met de leeftijdsgrens van 18 doen we misschien iets goeds, maar voeden we ook het verlangen van de opgroeiende puber. “Straks, als je 18 bent, dan mag je drinken en hoor je er écht bij. Dan begint het echte leven.”

Iets om over na te denken? Hoe is jouw relatie met alcohol? Ik help je graag. Ook als je het gewoon een weekje wilt uitproberen. 🙂

Kijk hier voor mijn gratis e-books en videocursus van Ontwijnen.

Over de schrijver
Jacqueline (Haarlem, 1974) wist al vroeg dat schrijven een van haar grote passies was. Op 10-10-2010 verscheen haar eerste boek, getiteld 'In 28 dagen van gifbelt naar tempel'' en is ondertussen een Nederlandse bestseller.Hierna volgden meerdere boeken over voeding, kookboeken en het boek 'Het Relax Dieet' , over de relatie tussen stress en gewicht. Eind 2018 verscheen het boek (ook een bestseller) 'Ontwijnen'. Samen met dit boek lanceerde zij online programma's waarin ze met een team tot op heden ruim 700 mensen heeft begeleid bij een alcoholvrij leven.Jacqueline's missie is het creëren van meer bewustzijn over voeding, gezondheid, de relatie tussen stress en gezondheid en de fantastische voordelen van een alcoholvrij bestaan.Naast informatie over haar boeken vindt je op deze site ook haar favoriete producten gerelateerd aan gezonde voeding, detox en Ontwijnen. Ook kun je haar nieuwste blogs, vlogs en media optredens hier terugvinden.
Irina
Door

Irina

op 16 Dec 2019

Erg goed artikel. Ik ben geen drinker hoewel ik een periode heb gehad waar ik begon te drinken om zo bij te horen. Heeft een paar maanden geduurd en de echte Irina heeft daarna overgenomen.. geen fijn gevoel bij drinken. Roken is wat anders... verslaafd aan. Nu voor de 3de keer gestopt. Inderdaad als je stopt met roken iedereen is motiverend en vindt het goed. Nooit verwacht dat men zo zou kunnen reageren (zoals jij beschrijft) op het niet drinken. Zet het door😊.

Dirk
Door

Dirk

op 01 Feb 2020

Super, oprecht artikel. Respect !

Jody van der wagt
Door

Jody van der wagt

op 22 Feb 2020

Hoi, niet normaal hoe jij beschrijft hoe het is.🙈 Inderdaad , je wordt een ander mens en probeert nog in de sociale kring erbij te horen.. en waarom..? Je wordt de bob eb dan is het nog leuk. Totdat je inderdaad genegeerd wordt, en soort van links wordt gelaten..☺️je doet niet mee met de rest en wordt dan langzaam verstoten van je oude vriendengroep. (Vrienden tussen twee haakjes dan 😃) waarom hebben mensen er last van dat ik gestopt ben? Ongemakkelijk zeggen ze vaak. En ik wordt juist beter mens🤔🤔😃😃 Raar... Jody

Moniek
Door

Moniek

op 21 Oct 2020

Hoi Jacqueline, heel herkenbaar jouw verhalen over een alcoholvrij leven, zelf ben ik komende 9 december drie jaar alcoholvrij! Inderdaad erg moeilijk die beginperiode, ik kon ook nooit stoppen na een glas, dan begon de pret pas. Ik dronk ook echt voor het zalige roesje. Ook merkte ik, dat naarmate ik meer dronk het steeds langer duurde voor dat roesje er was. En dan die katers en het schuldgevoel erna. Ik nam me elke dag voor om net meer te drinken maar o rond 5 uur begonnen de cravings en ging ik toch weer drinken. Ik ben ook zo blij dat ik niet meer drink. Ga ook nooit meer beginnen ook. Bij mij zijn er 14 kilo af. En inderdaad mensen vinden het maar saai dat je niet mee doet en zijn soms verbaasd. En dan die vraag maar eentje kan toch wel? Nee dus, als je echt verslaafd bent -en dat was ik blijkbaar- is er nooit maar eentje! Ga zo door, hopelijk help je mensen in te zien hoe gevaarlijk die harddrug is.

Reactie plaatsen